ΠΗΓΗ --->>http://www.tragasnet.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10365:2010-09-30-18-59-06&catid=51:2010-01-17-14-02-24

Η φτώχεια φέρνει γκρίνια, αλλά συχνά και παράνοια. Φαίνεται ότι το Μνημόνιο δεν έβαλε την οικονομία σε πολύχρονη ύφεση, αλλά και αρκετούς στην πολιτική σκηνή, στη «Φωλιά του Κούκου». Αν αληθεύουν (και πρέπει να αληθεύουν) οι πληροφορίες του Βήματος κι άλλων εντύπων, προκειμένου να αποκτήσουμε «φέτες» στο κορμί μας και να γίνουμε όλοι και όλες κορμάρες πρόκειται να βάλουν ΦΠΑ πολυτελείας σε όλα τα είδη διατροφής που θεωρούνται αίτια παχυσαρκίας, αλλά είναι τα πιο φθηνά και προσιτά στα φτωχά στρώματα, στη νεολαία και στον εργατικό κόσμο. Σκοπεύουν – δήθεν εφαρμόζοντας κοινοτική οδηγία περί παχυσαρκίας και υγιεινής διατροφής – να βάλουν ΦΠΑ πολυτελείας στο σουβλάκι (καλαμάκι ή γύρος, κοτόπουλο ή χοιρινό, δεν έχει σημασία) στην πίτσα, στην τυρόπιτα, στα πατατάκια, στα μπισκοτάκια και σε ό,τι σου κόβει την πείνα ή αποτελεί ένα γεύμα γι’ αυτόν που μετράει κάθε μέρα τα ευρουδάκια, που του απομένουν από τον ισχνό μισθό του. Επαναλαμβάνω, εάν αληθεύουν οι πληροφορίες αυτές (και πρέπει να αληθεύουν γιατί προσπαθούν να πάρουν λεφτά και φόρους από οτιδήποτε ακόμη έχει ευρεία κατανάλωση) δεν πρέπει να είναι καλά οι άνθρωποι. Πρέπει να χρήζουν, όχι πολιτικής κριτικής, αλλά ψυχιατρικής έρευνας και δεν πρέπει να ξέρουν καθόλου, ούτε πολιτική ιστορία, ούτε πώς ζούσε αυτή η κοινωνία παλαιότερα. Κάποτε, υπήρχε η διατίμηση σε γλυκά κι άλλα προϊόντα, στα οποία έπρεπε να έχει πρόσβαση κι ο πιο φτωχός. Έμπαινες, π.χ. στο Ζαχαροπλαστείο του Μπενίση, στην οδό Κολοκυνθούς κι έβλεπες στη βιτρίνα πάστες διατιμημένες και φθηνές για να μπορεί η πιο φτωχιά οικογένεια, εκεί στο Μεταξουργείο, να φάει ένα γλυκό. Το ίδιο συνέβαινε και σε άλλα προϊόντα. Για να μην αναφερθώ σε τιμές που είχαν διάφορα οινομαγειρεία της εποχής, για να μπορούν οι εργάτες να φάνε ένα πιάτο φαί. Τώρα, βλέπουμε, ενώ π.χ. οι αλυσίδες που δίνουν πίτσες και μακαρόνια, ορισμένες ρίχνουν τις τιμές κάτω από επτά ευρώ και οι άλλες προσφέρουν και «δώρα» μια ακόμη πίτσα ή αναψυκτικά κλπ, σκέφτονται να βάλουν 23% (δηλαδή φόρο που μπαίνει σε προϊόντα πολυτελείας, π.χ. σινιέ γυναικείες τσάντες), στα είδη που απευθύνονται κυρίως σ’ αυτούς που έχουν ισχνό εισόδημα ή είναι άνεργοι και ψάχνουν για δουλειά ή είναι συνταξιούχοι με ψαλιδισμένες συντάξεις. Η παράνοια είναι ότι αυτό θα εφαρμοστεί, γιατί πρόκειται για κοινοτική οδηγία που αφορά την υγεία μας και την απομάκρυνση του οργανισμού μας από λιποξέα, λιποπρωτεΐνες κ.ά παχυντικά και επιβλαβή για τον οργανισμό. Φυσικά, κάποιος πρέπει να πει στους ηλίθιους της Ε.Ε. ότι ένα παρατεταμένα άδειο στομάχι δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα στην υγεία, από ένα μισογεμάτο με σουβλάκι, πίτσα ή τυρόπιτα. Επίσης, κάποιος πρέπει να πει στους έσω και στους έξω ηλίθιους, ότι ένα άδειο στομάχι είναι ο χειρότερος σύμβουλος, που μπορεί να σε οδηγήσει στην παρανομία στην εγκληματικότητα, να σε κάνει Αγιάννη, να σε τρελάνει, να σε φέρει σε απόγνωση. Πολύ περισσότερο, να είσαι φτωχός και να βλέπεις τα παιδιά σου ή τους οικείους σου να πεινάνε ή να πηγαίνεις στη δουλειά και να μην μπορείς να πάρεις τα πόδια σου. Ανεργία και φιλέ μινιόν δεν πάνε μαζί. Κομμένες συντάξεις και σφυρίδα ή συναγρίδα δεν πάνε μαζί. Στο φινάλε, περί ορέξεως, ουδείς λόγος, κι αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει στο νέο υφυπουργό κ. Αηδόνη και στον εποπτεύοντα κ. Λοβέρδο, ο κ. Πάγκαλος, ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Καραμανλής, ο κ. Καρατζαφέρης και άλλοι υπερτροφικοί και υπέρβαροι του ελληνικού κοινοβουλίου. Διότι είναι ηλίου φαεινότερο και δεν κρύβεται από κουρτίνες κοινοτικών οδηγιών, ότι η στόχευση είναι η είσπραξη φόρων. Ο κ. Λοβέρδος έχει αναλάβει εργολαβικά τη χορήγηση ιμιτασιόν φαρμάκων (ακόμη και για καρκινοπαθείς) και ο κ. Αηδόνης, στο πλαίσιο της υγιεινής διατροφής μας, θα ρίξει φόρους (προφανώς σε συνεργασία με το υπουργείο Οικονομικών), πάνω σε όλα τα αγαπημένα και ευρείας κατανάλωσης τρόφιμα του φτωχόκοσμου και όχι μόνον. Πολύ σύντομα (εγώ το θεωρώ σχεδόν βέβαιο) με αφορμή κάποια κοινοτική οδηγία θα εισηγηθούν φόρο και στο πήδημα. Θα αρχίσουν από τη φορολόγηση του αγοραίου έρωτα και σίγουρα κάποια στιγμή θα βρουν τρόπο (λόγω της σχιζοφρένειας που επικρατεί) να φορολογήσουν γενικά … το κρεβάτι! Η τρέλα που επικρατεί με διάφορες ετικέτες και χρώματα, περί πράσινης ανάπτυξης, εξυγίανσης, ενάρετης και χρηστής διοίκησης, δομικών αλλαγών στην κοινωνία και όλα αυτά τα παραμύθια, που στοχεύουν μόνο στην εξυπηρέτηση των διεθνών τοκογλύφων, θα γυρίσουν μπούμερανκ πάνω σ’ αυτούς που εκχώρησαν την εθνική κυριαρχία, τις αρμοδιότητες του κοινοβουλίου.

ΗΛΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ ?? ΑΝΤΕ ..